گفت که با بال و پری من پر و بالت ندهم

                          در هوس بال و پرش بی پر و پرکنده شدم

هر که غمت را بدید عشوه عالم فروخت

با خبران از غمــــــــت بی خبر از عالمند

پیش از اینت بیــــــــش از این اندیشه عشاق بود

عشق ورزی تو بــــا مـــــــــــــــا شهره افاق بود

پیش از این کین سقف سبـز و طاق مینا برکشند

منظر چشم مرا ابـــــــــــــــــروی جانان طاق بود

از دم صبح ازل تــــــــــــــــــــــــــــا اخر  شام ابد

 دوستی و مهر بر یـــــــــک عهد و یک میثاق بود

بر در شاهم گدایـــــــــــــی نکته ای در کار کرد

بر سر هر خوان که بنشـــــــستم خدا رزاق بود 

رشته تسبیح اگـــــــــــر بگسست معذورم بدار

دستم اندر ساعد ســـــــاقی سیمین ساق بود

باغبان گر پنـج روزی صحبـــت گــــل بایدش

بر جفای خار هجـــــــــــران صبر بلبل بایدش

تکیه بر تقوی و دانــش در طریقت کافریست

راهرو گر صد هنـــــــــــــــر دارد توکل بایدش

نازها زان نرگس مســـــــتانه اش باید کشید

این دل شوریده تـــــا ان جعد و کاکل بایدش

ساقیا در گردش ســـــــــاغر تعلل تا به چند

دور چون با عاشقان افتـــــد تسلسل بایدش 

زمان تغییر فرا نرسیده

سالهــــا میگذره و موقعیتهایی به وجود میاد که بستر تغییرات

برای ادمی محیاست. انسان راحت تر میتونه این جابه جایی رو تحمل کنه

رمضان نمونه ای از این امادگــــــــــــی برای بستــر تغییـــــــراته

گو یی چیـــزی یا کسی در وجودمان فریاد میزنه:الان وقتشه

چه خوش است در فراقی همه عمر صبر کردن

به امید ان که روزی به کــــف اوفتـــــــد وصالی

سخنــی بگوی با من که چنـان اسیـر عشقــم

که به خویشتن ندارم  ز وجــــودت اشتغـــــالی

همه عمــر در فراقت  بگذشت و سهــــــل باشد 

اگر احتمــــــــــــــال دارد به قیامـــت اتصـــــالی

حضرت محمد تنهاست.
مـــــــــــــــــــــــــــــــزارع

اسمان و مــــــــــــــــــــــرا افریدی