انگاه المیترا به سخن در امد و گفت در باره زنا شویی چه می گویی، ای استاد

و او در پاسخ گفت:

شما همراه زاده شدید و تا ابد همراه خواهید بود.

هنگامی که بالهای سفید مرگ روز هاتان را پریشان میکند همراه خواهید بود.

اری شما در خاطر خاموش خداوند نیز همراه خواهید بود،

اما در همراهی خود حد فاصل را نگه دارید

و بگذارید باد های اسمان در میان شما به رقص درایند.

به یکدیگر مهر بورزید اما از مهر بند مسازید.

بگذارید که مهر دریای مواجی باشد در میان دو ساحل روح های شما

جام یکدیگر را پر کنید اما از یک جام منوشید.

از نان خود به یکدیگر بدهید اما از یک گرده نان مخورید.

با هم بخوانید و بر قصید و شادی کنید، ولی یکدیگر را تنها بگذارید،

همانگونه که تار های ساز تنها هستند، با ان که از یک نغمه به ارتعاش در می ایند.

دل خود را به یکدیگر بدهید ، اما نه برای نگه داری

زیرا که تنها دست زندگی می تواند دل هایتان را نگه دارد.

در کنار یکدیگر بایستید اما نه تنگاتنگ:

زیرا که ستون های معبد دور از هم ایستاده اند،