باغبان گر پنـج روزی صحبـــت گــــل بایدش

بر جفای خار هجـــــــــــران صبر بلبل بایدش

تکیه بر تقوی و دانــش در طریقت کافریست

راهرو گر صد هنـــــــــــــــر دارد توکل بایدش

نازها زان نرگس مســـــــتانه اش باید کشید

این دل شوریده تـــــا ان جعد و کاکل بایدش

ساقیا در گردش ســـــــــاغر تعلل تا به چند

دور چون با عاشقان افتـــــد تسلسل بایدش 

چه خوش است در فراقی همه عمر صبر کردن

به امید ان که روزی به کــــف اوفتـــــــد وصالی

سخنــی بگوی با من که چنـان اسیـر عشقــم

که به خویشتن ندارم  ز وجــــودت اشتغـــــالی

همه عمــر در فراقت  بگذشت و سهــــــل باشد 

اگر احتمــــــــــــــال دارد به قیامـــت اتصـــــالی