روزى دو گونه است : روزیى که آن را جویى ، و روزیى که تو را جوید و اگر پى آن نروى راه به سوى تو پوید . پس اندوه سال خود را بر اندوه روز خویش منه که روزى هر روز تو را بس است . پس اگر آن سال در شمار عمر تو آید ، خداى بزرگ در فرداى هر روز آنچه قسمت تو فرموده عطا فرماید و اگر آن سال در شمار عمر تو نیست ، پس غم تو بر آنچه از آن تو نیست چیست ؟ و در آنچه روزى توست هیچ خواهنده بر تو پیشى نگیرد ، و هیچ غالبى بر تو چیره نشود ، و آنچه برایت مقدر شده تأخیر نپذیرد . [ این گفتار پیش از این در آنجا که سخن از این باب بود گذشت لیکن در اینجا روشن‏تر و گسترده‏تر است ، بدین رو بر قاعده‏اى که در آغاز کتاب نهادیم آن را از نو آوردیم . ] [نهج البلاغه]
دل مجنون

کاش می شد عشق را تفسیر کرد .............خواب چشمان تو را تعبیر کرد

کاش می شد همچو گلها شاد بود.............. سادگی را با تو عالم گیر کرد

کاش می شد در حریم سینه ها ...............عشق را با وسعتش تکثیر کرد

                                                                                                                                           شاعر:نمیدانم


کلمات کلیدی: شعر


نوشته شده توسط محمد حسین ساکت 85/1/31:: 1:26 عصر     |     () نظر