هر که غمت را بدید عشوه عالم فروخت

با خبران از غمــــــــت بی خبر از عالمند

پیش از اینت بیــــــــش از این اندیشه عشاق بود

عشق ورزی تو بــــا مـــــــــــــــا شهره افاق بود

پیش از این کین سقف سبـز و طاق مینا برکشند

منظر چشم مرا ابـــــــــــــــــروی جانان طاق بود

از دم صبح ازل تــــــــــــــــــــــــــــا اخر  شام ابد

 دوستی و مهر بر یـــــــــک عهد و یک میثاق بود

بر در شاهم گدایـــــــــــــی نکته ای در کار کرد

بر سر هر خوان که بنشـــــــستم خدا رزاق بود 

رشته تسبیح اگـــــــــــر بگسست معذورم بدار

دستم اندر ساعد ســـــــاقی سیمین ساق بود