سلام

ببخشيد كه دير جواب ميدم. نظرتون رو خوندم و همچنين نظري كه در وبلاگ يا رب العرش العظيم داده بوديد.

اول اينكه در مطالب اگر دقت كرده باشيد گفتم كه معرفت الهي اكتسابي نيست بلكه عنايتيه و خداست كه اونرو به افراد عنايت ميكنه. وظيفه ما آماده كردن ظرفي هست كه قراره اين معرفت در اون ريخته بشه. حالا يك ظرفي مثل ظرف اميرالمومنين علي عليه السلام اينقدر بزرگه كه همه معرفت خدا درش ريخته ميشه و يك ظرفي مثل ظرف من اينقدر كوچيكه كه از خداشناسي جز ذره اي نصيبش نميشه.

فكر ميكنم منظور شما همون آماده كردن ظرف هست كه براي بعضيها ظرفي خدادادي وجود دارد.

در مورد شيخ رجبعلي و امثاله رحمه الله عليهم اجمعين هم اين قضيه صدق ميكنه. چون عواملي غير از عوامل شخصي بر آماده سازي ظرف وجودي انسان تاثير گذار هستند مثل پدر و مادر و حتي لقمه اي كه در زمان بارداري قرار است به بدن طفل برسد كه مثالش را ذكر كرديد.

يك بخش از اينها هم به حالات عوالم قبل از رحم مانند عالم ذر بر ميگرده كه كمي پيچيده است.

اما در وبلاگ يا رب العرش العظيم نوشته بوديد كه آيا علي ميتوانست گناه كند و گفتيد نه! در جواب بايد بگويم آري! علي هم ميتوانست گناه بكند اما نميكرد. در يكي از خطبه هاي نهج البلاغه اميرالمومنين ميفرمايند اگر خدعه و نيرنگ گناه نبود به معاويه نشان ميدادم كه من مكار ترين انسان هستم. اگر... حضرت به ترتيب گناهاني را كه معاويه انجام ميداد را نام ميبرند و ميفرمايند اگر گناه نبود من بهتر از معاويه ميتوانستم دست به اين كارها بزنم. پس حضرت ميتوانستند اما چون معرفت كامل به خدا و كنه گناهان داشتند آنرا انجام نميدادند.

مثلا شما اگر غذاي متعفن و لجني ببينيد آيا آنرا ميخوريد؟هرگز!! اما اين به معناي عدم توانايي شما نيست.

اميدوارم روشن شده باشد.

با ادامه مطلب به روزم

چطور به معرفت خدا برسيم؟

يا علي